ვინ არის კევინ ჰასეტი, რომელიც FED-ში პაუელის რეალურ შემცვლელად სახელდება

პრეზიდენტ დონალდ ტრამპის ეკონომიკური მრჩეველი, კევინ ჰასეტი აშშ-ის ცენტრალური ბანკის, ანუ ფედერალური სარეზერვო სისტემის თავმჯდომარის პოსტზე მთავარი კანდიდატი გახდა. ამის შესახებ Bloomberg წყაროებზე დაყრდნობით წერს. თავად ჰასეტმა 20 ნოემბერს, Fox News-თან ინტერვიუს დროს განაცხადა, რომ ფედრეზერვის თავმჯდომარეობის შეთავაზებას დათანხმდება. ამჟამინდელი თავმჯდომარისგან, ჯერომ პაუელისგან განსხვავებით, ჰასეტი იზიარებს დონალდ ტრამპის ეკონომიკურ შეხედულებებს, განსაკუთრებით, საპროცენტო განაკვეთების შემდგომი შემცირების აუცილებლობასთან დაკავშირებით. მისი თქმით, ფედრეზერვის თავმჯდომარე რომ ყოფილიყო, „განაკვეთებს ახლავე შეამცირებდა.“ ხაზინის მდივან სკოტ ბესენტმა, რომელიც ფედრეზერვის შემდეგი თავმჯდომარის შერჩევის პროცესს ხელმძღვანელობს, CNBC-ს განუცხადა, რომ დონალდი ტრამპი თავის არჩევანს შობამდე გამოაცხადებს. კევინ ჰასეტის გარდა, კანდიდატთა მოკლე სიაში ფედრეზერვის საბჭოს ორი ამჟამინდელი წევრი, მიშელ ბოუმენი და კრისტოფერ უოლერი შედიან. საიაში არიან, ასევე, კევინ უორში, რომელიც საბჭოს წევრი ჯორჯ ბუშის ადმინისტრაციის დროს იყო და BlackRock-ის საინვესტიციო დირექტორი, რიკ რიდერი. ფედერალური სარეზერვო სისტემის ამჟამინდელი თავმჯდომარის, ჯერომ პაუელის უფლებამოსილების ვადა 2026 წლის მაისში იწურება. ეს თანამდებობა აშშ-ში უაღრესად მნიშვნელოვანია და ქვეყნის ეკონომიკაზე დიდ გავლენას ახდენს. ფედრეზერვის თავმჯდომარის გადაწყვეტილებებსა და განცხადებებს ბაზრები ყურადღებით აკვირდებიან, რადგან ისინი მონეტარული პოლიტიკის მიმართულებას განსაზღვრავენ და სესხების, იპოთეკური სესხების, დეპოზიტების საპროცენტო განაკვეთებსა და, მთლიანობაში, ეკონომიკურ აქტივობაზე გავლენას ახდენენ. ფედრეზერვის თავმჯდომარეს აშშ-ის პრეზიდენტი ნიშნავს, სენატი კი ოთხი წლის ვადით ამტკიცებს. თავმჯდომარე დაცულია პოლიტიკური გავლენისგან და სერიოზული მიზეზის გარეშე მისი გადაყენება არ შეიძლება. ვინ არის კევინ ალენ ჰასეტი, რომელიც ჯერომ პაუელის ყველაზე რალურ შემცვლელად სახელდება. 1962 წელს დაბადებული ამერიკელი ეკონომისტი მიმდინარე წლიდან ეროვნული ეკონომიკური საბჭოს დირექტორად მუშაობს, ხოლო 2017-იდან 2019 წლამდე ის ეკონომიკის მრჩეველთა საბჭოს უფროსი მრჩეველი და თავმჯდომარე იყო. ჰასეტი კონსერვატიულ ანალიტიკურ ცენტრ “ამერიკის მეწარმეთა ინსტიტუტში” (AEI) მუშაობდა. ის 2000 წლის საპრეზიდენტო პრაიმერიზის დროს ჯონ მაკკეინის მთავარი ეკონომიკური მრჩეველი იყო. ასევე, 2004 წლის საარჩევნო კამპანიაში ჯორჯ ბუშის, 2008 წლის საარჩევნო კამპანიაში მაკკეინის, ხოლო 2012 წლის საპრეზიდენტო კამპანიაში მიტ რომნის ეკონომიკურ მრჩევლად მუშაობდა. ტრამპის პირველ ადმინისტრაციაში, 2017 წლის სექტემბრიდან 2019 წლის ივნისამდე ჰასეტი ეკონომიკურ მრჩეველთა საბჭოს 29-ე თავმჯდომარე გახდა. ის თეთრ სახლში 2020 წელს დაბრუნდა, რომ კორონავირუსის პანდემიაზე ადმინისტრაციის რეაგირებაზე ემუშავა. მაშინ ჰასეტი საზოგადოებრივ ჯანდაცვის პოლიტიკაზე კი არა, არამედ ლოკდაუნებისა და სოციალური დისტანცირების ფონზე ადმინისტრაციის ეკონომიკურ ზომებზე იყო ორიენტირებული. 2024 წლის 26 ნოემბერს ახლად არჩეულმა პრეზიდენტ დონალდ ტრამპმა გამოაცხადა, რომ მის მეორე ადმინისტრაციაში ჰასეტი ეროვნული ეკონომიკური საბჭოს დირექტორი იქნებოდა. ჰასეტი წარმოშობით მასაჩუსეტსის შტატის ქალაქ გრინფილდიდანაა, სადაც გრინფილდის საშუალო სკოლა დაამთავრა. მან ეკონომიკის ბაკალავრის ხარისხი სუორთმორის კოლეჯში, ხოლო ეკონომიკის დოქტორის ხარისხი პენსილვანიის უნივერსიტეტში მიიღო. 1989-იდან 1993 წლამდე ის კოლუმბიის ბიზნეს-სკოლაში ეკონომიკის ასისტენტ-პროფესორი, ხოლო 1993-იდან 1994 წლამდე ასოცირებული პროფესორი იყო. 1992-იდან 1997 წლამდე ჰასეტი ფედრეზერვის მმართველთა საბჭოს კვლევისა და სტატისტიკის განყოფილებაში ეკონომისტად მუშაობდა. ჯორჯ ბუშ-უფროსისა და ბილ კლინტონის ადმინისტრაციების დროს ის აშშ-ის ხაზინის დეპარტამენტში პოლიტიკური კონსულტანტი იყო. ჰასეტი “ამერიკის მეწარმეთა ინსტიტუტში” 1997 წელს ჯერ მოწვეული სპეციალისტი იყო, ხოლო 2003 წელს ეკონომიკური პოლიტიკის კვლევების დირექტორად დაინიშნა. ის სვეტებს წერდა ისეთ გაზეთებში, როგორიც არის The New York Times, The Washington Post და The Wall Street Journal. ასევე, ყოველთვიურ სვეტს National Review-სთვის, ხოლო 2005 წლიდან ყოველკვირეულ სვეტს Bloomberg-ისთვის ამზადებდა. ჰასეტი, ჯეიმს კ. გლასმანთან ერთად, თანაავტორია წიგნის, „Dow 36.000: მოგების მიღების ახალი სტრატეგია საფონდო ბირჟის მომავალი ზრდისგან.“ წიგნი 1999 წელს გამოიცა. სათაური ეფუძნება გაანგარიშებას, რომ აქციებზე პრემიის არარსებობის შემთხვევაში, მათი ფასი, დაახლოებით, ოთხჯერ მეტი იქნებოდა, ვიდრე სინამდვილეშია. მოამზადა ლადო სულაბერიძემ