„ხშირად მსმენია, - ქალს გემზე რა უნდა? " - ვინ არის და როგორ ცხოვრობს საქართველოში გემის პირველი მექანიკოსი ქალი

"ახლა გიბრალტარის სრუტეში ვართ, აფრიკასთან ახლოს, ხვალ ატლანტის ოკეანეში, 3-მეტრიან შტორმში შევდივართ", - ამბობს მარიამ გურგენიშვლი, გემის პირველი მექნიკოსი ქალი საქართველოში. ქვეყანაში, სადაც მძიმე ტექნიკური პროფესიები კაცურ საქმეებად მიიჩნევა, მარიამი უდიდესი პასუხისმგებლობით და შეუპოვრობით ამსხვრევს სტერეოტიპებს და ნელ-ნელა უახლოვდება მიზანს, რომელიც მისთვის სტიმულისა და ენერგიის მიმცემია. - მარიამ, 13 წლის გოგონები პრინცესულ ამბებზე ოცნებობენ, თქვენ გემის მექანიკოსობა რამ მოგანდომათ? - ზუსტად ამ ასაკში მივიღე გადაწყვეტილება, გავმხდარიყავი გემის მექნიკოსი. ეს ჩემი ოჯახის წევრმა, მამინაცვალმა განპირობა. ის იყო გემის მექანიკოსი და ვთხოვდი ხოლმე მოეყოლა, რის გადატანა უწევდა და ნელ-ნელა ინტერესიც გამიჩნდა. მას არც ეგონა, ოდესმე ამ პროფესიას თუ ავირჩევდი. მიამბობდა, რამდენად რთული იყო ეს საქმე, ფსიქოლოგიურად ძალიან ძლიერი უნდა ყოფილიყო, ყველაფრისთვის რომ გაგეძლო. ისე მომწონდა, ისეთი ინტერესი მქონდა, იმ პერიოდიდან დავიწყე მზადება. ვცდილობდი, სკოლაში განსაკუთრებით კარგად ის საგნები მესწავლა, რომელიც ჩასაბარებლად დამჭირდებოდა. - დედა რას გეუბნებოდათ? - დედა მხარში მედგა, სულ ცდილობდა, რომ მოტივაცია არ ჩაეკლა, მხოლოდ ერთხელ მითხრა, იქნებ სხვა პროფესია აგერჩია, ჯერ გვიანი არ არისო. ეს მაშინ მოხდა, როდესაც გემზე სტაჟიორად წავედი და 3 თვის შემდეგ დავბრუნდი, ძალიან შეცვლილი, დასტრესილი, დაღლილი, თუმცა მაინც ბედნიერი. - როგორც ვიცი, წარმოშობით ფშაველი ხართ. - დიახ, ჩემი მშობლები უკანა ფშავიდან­ არიან. თიანეთში დავიბადე და კახეთში გავიზარდე. მეზღვაურები უმეტესად აჭარლები არიან და ყველას მეც აჭარელი ვგონივარ. თავიდან ტექნიკურ უნივერსიტეტში მანქანათმშენებლობის ფაკულტეტზე ვსწავლობდი, შემდეგ ბათუმის საზღვაო აკადემიაში გადავედი. იქ ყველა მეუბნებოდა, აჭარლები სასწავლებლად თბილისში მიდიან და შენ თბილისიდან ბათუმში რამ გამოგაქცია, ეს პროფესია ასე ძალიან გაინტერესებსო? გემის პირველი მექანიკოსი ქალი ვარ საქართველოში, 3 წელია, უკვე რაც ამ პროფესიას ვემსახურები. - ყველაზე დიდი სირთულე რა არის? - სტერეოტიპები, სხვა სირთულე არც არსებობს, ყველაფერს ვუმკლავდები. საქართველოში ხომ ჯერ კიდევ არსებობს ქალის და მამაკაცის პროფესიები და ხშირად მსენია, - ქალს გემზე რა უნდა? იყო შემთხვევები, როდესაც რაღაც იყო გასაკეთებელი და მკითხეს, შენ ამას შეძლებ? ასეთების თვალში სუსტი ხარ, ეს სტერეოტიპია, თუმცა მიდგომა ნელ-ნელა იცვლება. ბოლო 2 კონტრაქტზე მსგავს ფაქტს აღარ შევჯახებივარ, მაგრამ ამ კონტრაქტზე რომ მოვდიოდი, გავიგე, ერთმა მექანიკოსმა ჩემთან მუშაობაზე უარი თქვა... მერე სხვა გამოუშვეს. გემზე 4 მექანიკოსი ვმუშაობთ. მთავარი, მეორე, მესამე და მეოთხე. მე მესამე მექანიკოსი ვარ. როგორც ვიცი, ჩემს პროფესიას ახლა ერთი გოგო ეუფლება საქართველოში, მასაც მარიამი ჰქვია და იმედი მაქვს, არჩეულ საქმეს გაჰყვება. მსოფლიოს მასშტაბით, სხვა ქვეყნებში ძალიან ბევრი ქალია ამ სამსახურში.